C

CMYK - zestaw czterech podstawowych kolorów farb drukarskich stosowanych powszechnie w druku kolorowym w poligrafii i metodach pokrewnych (tusze, tonery i inne materiały barwiące w drukarkach komputerowych, urządzeniach ksero, itp.). Na zestaw tych kolorów mówi się również barwy procesowe lub kolory triadowe. CMYK to jednocześnie jeden z trybów koloru w pracy z grafiką komputerową. Skrót CMYK powstał jako złożenie pierwszych liter angielskich nazw kolorów:
C – cyjan (błękit) (ang. Cyan),
M – madżenta (amarant) (ang. Magenta),
Y – żółty (ang. Yellow),
K – czarny (ang. blacK lub też K – jako Key color, Karbon, lub Kontur).
Barwy wynikowe w metodzie CMYK otrzymuje się poprzez łączenie barw podstawowych w proporcjach (dla każdej z nich) od 0% do 100%. Farby CMYK to substancje barwiące, przepuszczające światło, czyli barwniki. Łączy się je nie metodą mieszania, tylko nakładania warstwami i dlatego barwa wynikowa może mieć od 0% do 100% koloru (czyli kolorów składowych). Druk odbywa się metodą rastra, czyli drukowania malutkich punktów (kropek) posiadających 100% koloru o różnej wielkości lub gęstości, przy uwzględnieniu pozostawionego, niezakrytego, białego podłoża.
Dokładnych odpowiedników barw C, M, Y i K nie ma w języku polskim. Są to specjalnie stworzone kolory na użytek przemysłu dla umożliwienia oddawania (poprzez łączenie ich w różnych proporcjach) jak największej ilości barw natury. Nie ma absolutnie możliwości uzyskania wszystkich istniejących w naturze barw metodą mieszania barw CMYK, powodem jest, między innymi, brak możliwości uzyskania w praktyce farb teoretycznych o absolutnej czystości koloru.
Ogólnie mówiąc, nie istnieje złoty środek definiowania kolorów z natury za pośrednictwem kolorów CMYK. Można dokonywać tylko ogólnych uproszczeń. Pewnego zakresu odcieni nie da się w ogóle uzyskać z powodów technologicznych, a pozostałe kolory muszą być definiowane składowymi CMYK, z uwzględnieniem wielu czynników jak: biel podłoża, wsiąkliwość farby czy cechy farb konkretnego producenta.

Cold-stamping - jest to technika druku z użyciem specjalnej folii i odpowiedniego kleju. Klej nanoszony jest metodą fleksograficzną lub offsetową. Folia jest nośnikiem warstwy barwnika (np. napylonego próżniowo aluminium, powleczonego bezbarwnym lub zabarwionym lakierem). Odpowiedni klej utwardzany promieniami UV, nanoszony jest na powierzchnię drukowaną dokładnie w miejscach, które chcemy zadrukować. Po zetknięciu kleju z warstwą barwnika następuje przejście folii pod lampami UV. Klej utwardza się i następuje oderwanie barwnika od warstwy nośnej.
Cold-stampingu używa się do uszlachetniania druku, do znakowania, do zabezpieczeń (zwłaszcza folie holograficzne). Podobne efekty do cold–stampingu otrzymuje się przez zastosowanie hot–stampingu, który obecnie znajduje szersze zastosowanie i można go już stosować używając nawet prostych urządzeń. Dużym plusem aplikacji folii cold-stamping jest możliwość drukowania farbą i uszlachetniania druku folią w jednej linii (on-line). W przypadku folii do hot-stampingu jej aplikacja jest dokonywana po druku farbą przy użyciu innej maszyny (off–line).

CtF
(ang. Computer to Film) - w dokładnym znaczeniu jest to ogólna nazwa technologii tworzenia polegającej na naświetlaniu z komputera klisz na urządzeniu zwanym naświetlarką. Klisze te wykorzystywane są następnie do tworzenia formy drukowej.

CtP
(ang. Computer to Plate) - następca technologii CtF. Oznacza to proces naświetlania formy drukowej bezpośrednio z komputera z pominięciem etapu tworzenia klisz.

CMYK	- zestaw czterech podstawowych kolorów farb drukarskich stosowanych powszechnie w druku kolorowym w poligrafii i metodach pokrewnych (tusze, tonery i inne materiały barwiące w drukarkach komputerowych, urządzeniach ksero, itp.). Na zestaw tych kolorów mówi się również barwy procesowe lub kolory triadowe. CMYK to jednocześnie jeden z trybów koloru w pracy z grafiką komputerową. Skrót CMYK powstał jako złożenie pierwszych liter angielskich nazw kolorów: C – cyjan (błękit) (ang. Cyan), M – madżenta (amarant) (ang. Magenta), Y – żółty (ang. Yellow), K – czarny (ang. blacK lub też K – jako Key color, Karbon, lub Kontur). Barwy wynikowe w metodzie CMYK otrzymuje się poprzez łączenie barw podstawowych w proporcjach (dla każdej z nich) od 0% do 100%. Farby CMYK to substancje barwiące, przepuszczające światło, czyli barwniki. Łączy się je nie metodą mieszania, tylko nakładania warstwami i dlatego barwa wynikowa może mieć od 0% do 100% koloru (czyli kolorów składowych). Druk odbywa się metodą rastra, czyli drukowania malutkich punktów (kropek) posiadających 100% koloru o różnej wielkości lub gęstości, przy uwzględnieniu pozostawionego, niezakrytego, białego podłoża. Dokładnych odpowiedników barw C, M, Y i K nie ma w języku polskim. Są to specjalnie stworzone kolory na użytek przemysłu dla umożliwienia oddawania (poprzez łączenie ich w różnych proporcjach) jak największej ilości barw natury. Nie ma absolutnie możliwości uzyskania wszystkich istniejących w naturze barw metodą mieszania barw CMYK, powodem jest, między innymi, brak możliwości uzyskania w praktyce farb teoretycznych o absolutnej czystości koloru. Ogólnie mówiąc, nie istnieje złoty środek definiowania kolorów z natury za pośrednictwem kolorów CMYK. Można dokonywać tylko ogólnych uproszczeń. Pewnego zakresu odcieni nie da się w ogóle uzyskać z powodów technologicznych, a pozostałe kolory muszą być definiowane składowymi CMYK, z uwzględnieniem wielu czynników jak: biel podłoża, wsiąkliwość farby czy cechy farb konkretnego producenta.
Cold-stamping	- jest to technika druku z użyciem specjalnej folii i odpowiedniego kleju. Klej nanoszony jest metodą fleksograficzną lub offsetową. Folia jest nośnikiem warstwy barwnika (np. napylonego próżniowo aluminium, powleczonego bezbarwnym lub zabarwionym lakierem). Odpowiedni klej utwardzany promieniami UV, nanoszony jest na powierzchnię drukowaną dokładnie w miejscach, które chcemy zadrukować. Po zetknięciu kleju z warstwą barwnika następuje przejście folii pod lampami UV. Klej utwardza się i następuje oderwanie barwnika od warstwy nośnej. Cold-stampingu używa się do uszlachetniania druku, do znakowania, do zabezpieczeń (zwłaszcza folie holograficzne). Podobne efekty do cold–stampingu otrzymuje się przez zastosowanie hot–stampingu, który obecnie znajduje szersze zastosowanie i można go już stosować używając nawet prostych urządzeń. Dużym plusem aplikacji folii cold-stamping jest możliwość drukowania farbą i uszlachetniania druku folią w jednej linii (on-line). W przypadku folii do hot-stampingu jej aplikacja jest dokonywana po druku farbą przy użyciu innej maszyny (off–line).
CtF (ang. Computer to Film)	- w dokładnym znaczeniu jest to ogólna nazwa technologii tworzenia polegającej na naświetlaniu z komputera klisz na urządzeniu zwanym naświetlarką. Klisze te wykorzystywane są następnie do tworzenia formy drukowej.
CtP (ang. Computer to Plate)	- następca technologii CtF. Oznacza to proces naświetlania formy drukowej bezpośrednio z komputera z pominięciem etapu tworzenia klisz.